„Blast” een lijvig boekwerk, bij wijze van tijdschrift, uitgaf, voortgezet onder den naam „Coterie” Zij geeft eveneens een boekwerk uit met eenige reproducties, doch voor het merendeel letterkundig werk. De kubist Wyndham Lewis, de geestige schrijver van „The Caliph’s Design” waarin o.a. de architecten tot radicale vernietiging van het oude worden aangezet („Architects! Where is your Vortex?) maakt deel uit van dezen groep.
’t Schijnt wel dat het nationalistisch-eenzelvige individualisme der Engelschen een groote aesthetische activiteit ten eenenmale onmogelijk maakt. Na het bezoek van Douglas Goldring aan onze Redactie, met het doel een inniger verband tusschen de moderne Engelschen en Hollanders te scheppen, hadden wij een meer op collectieve ontwikkeling gerichte activiteit verwacht. Dit geldt trouwens niet alleen Engeland .... Het hoog geroemde internationalisme bestaat — wij spreken hier uit ervaring — grootendeels nog maar uit woorden. (Uitgezonderd bij de familie Dada). De internationale rev. kunstpolitiek, — als we het zoo eens mogen betitelen, — verkeert nog maar in haar eerste dtadium en de gemeen plaats „internationaal” moet meestal dienen om nationale belangen te behartigen.[1]
Frankrijk. — „L’Esprit Nouveau”. Van de groote menigte te Parijs verschijnende periodieken der Avant-garde is „L’Esprit Nouveau” verreweg het belangrijkste. Dit tijdschrft, dat in October werd gesticht en onder de directie van den dichter Paul Dermée de sympathie won van alle moderne kunstenaarsgroepen, wijdt zich aan de algemeene belangen voor een West-Europeesche kultuur. Hoe vèrstrekkend
29
- ↑ In verband hiermede verwijzen we naar een hoofdartikel in nummer 8 van het betrouwbare, oprechte tijdschrift „Les Humbles”. (Revue Littéraire des Primaires), waarin de redacteur Wullens, aan de hand van feiten het gebrek aan ernst en belangeloosheid van zekere vermogende leden der Clarté-groep verwijt. Volgens Wullens is het dezen heeren er slechts om te doen achter welk masker dan ook: een rol te spelen. „Et vivent les bonnes petites rentes qui permettent de se la coulour douce tout en se lamentant sur le peuple qui crève de faim”.
