De kubisten gingen uit van het voorwerp en gaven daarvan de synthese. De neo-kubisten gaan van de kleur uit en geven daarvan de schilderkunstige synthese. De eerste abstraheeren, de laatste realiseeren.
Beeldt de nieuwe schilderkunst ook al zonder vorm — het steunpunt der individualistische schilderkunst — zij heeft haar steun in het schilderkunstige uitdrukkingsmiddel, terwijl de architectuur haar tot een nieuwen „vorm” zal worden. De nieuwe architectuur zal het steunpunt der nieuwe schilderkunst worden.
Wij gelooven in de macht van deze beide, die elkaâr aanvullende tot een monumentale eenheid, in staat zullen zijn het diepste van onze esthetische verlangens te realiseeren.
Langs verschillende wegen tracht men tot deze eenheid te komen en het is verkeerd de pogingen tot een a-individualistische kunsteenheid, aan dezelfde zienswijze te onderwerpen als die welke gold voor de individualistische schilderkunst. Men moet de nieuwe schilderkunst niet zien vanuit het imitatieve, noch vanuit het emotioneele, noch vanuit het symbolische of litéraire, maar vanuit het enkel-schilderkunstige: de evenwichtige indeeling van kleuren tot een eenheid.
Dat deze kunst daarom decoratief zou zijn in een vergissing. Zij kàn dat zijn, wanneer de kleur slechts versierend optreedt. Maar zij kon dat even goed zijn tijdens de vormschilderkunst, wanneer de vorm, b.v. een figuur, slechts versierend optrad.
PARLONS PEINTURE ....
PAR LÉONCE ROSENBERG.
Gardez-vous des animaux malades de la peste apollinarienne. Ils sont non seulement incurables, mais aussi dangereusement contagieux. Regardez-les cependant et contemplez en eux la fin d'un monde.
36
