II
Wanneer ik de bewering durf handhaven, dat het leven geen bepaalden geheimzinnigen inhoud heeft waarnaar we met alle middelen, die ons ten dienste staan moeten zoeken (ik behoor nml. niet tot degenen, die probeeren met een sardinemesje het heelal te openen) dan heeft dit zijn grond in het feit, dat men zich eerst dan volkomen evenwichtig voelt d. w. z. in harmonie met het uit tegenstrijdigheden bestaande feit van het leven, wanneer men heeft ingezien, dat alle quasi-echte geestesmerken valsch zijn. Het leven heeft slechts zich zelf tot inhoud en alle pogingen het leven uit een generzijds, in abstracto, een hoogeren, occulten, geheimzinnigen inhoud te geven (de appel van Eva, het bloed van Abel, het kruis en de doornenkroon, de wonden van Franciscus, de philosophie, het antromorphisme en de kunst enz) zijn het gevolg van de erfelijke behoefte uit vrees, onrust en twijfel ’n idealiteit te construeeren, die de realiteit zou tegenstellen en te boven gaan. In plaats van geestelijk, waarvoor ze worden aangezien, zijn deze metamorphosen grootendeels uit de dierlijke (maar daarom niet afkeurenswaardige) begeerte naar zelfbehoud, uit egoisme voortgekomen. Hetzelfde geldt voor de vrouwelijke theosophismen, voor het communisme en meerdere slechte afdrukken van het christdijk cliché. En zoolang Italie niet bevrijd is van zijn romantismen, heksen, spoken, gemagnetiseerde wandelstokken en metaphysische, geelectriseerde vrouwenbusten van gekleurd blik, zal men hier altijd weder geneigd zijn ’n anti-indistrieele, vaag romaansche levensopvatting voor te trekken boven de sterk belichte werkelijkheid van een mechanisch heelal, waarvan onzen geest de motor is.
III
Een hoofdstuk zonder armen en beenen. De radio-electrische mensch. — Ik geloof, dat het denkbeeld van een radio-electrischen mensch, bestaande uit platen van verschillend metaal, zich auto-mechanisch, be-
68
