beeldingsmiddelen beheerschen of sluieren de compositie, het rythme is domineerend natuurlijk, ook al is het geestelijk bedoeld. Treedt de compositie meer naar voren en is het rythme meer verstrakt (zooals, in den ouden tijd b. v. in fugas van Bach, in dezen tijd in „Stijlproeven“ van van Domselaer) dan is de uitdrukking aanstonds veel universeeler.
De druk van het individueele is dan ook in de muziek evenzeer als in de schilderkunst gevoeld en dreef tot analoge pogingen. Zoo werd een andere kleur in de muziek gebracht (Debussy o. a.). Een kleur (evenals die der Neo-Impressionnisten en Luministen) vrijer en lichter. Zeer veel werd in de richting van het nieuwe gedaan. Slechts langzamer dan de schilderkunst komt de muziek tot „het“ nieuwe.
(Slot volgt)
CAMINOSCOPIE
’N ANTIPHILOSOPHISCHE LEVENSBESCHOUWING ZONDER DRAAD OF SYSTEEM DOOR
ALDO CAMINI
De oplossing der individualiteiten tot collectiviteit verandert echter niets aan het wereldbeeld waarvan het skelet onveranderd blijft. Men verwisselt eenvoudig van appartement en vindt op de nieuwe kamers gemakken die men in ruil krijgt voor het comfort der vroegere kamers. In werkelijkheid is de bedelaar er niet slechter aan toe dan den vorst. Het brutaal uitleven van de instinctieve bedelaarsvrijheid staat in wezen op één lijn met de vorstelijke orgieën aan het hof van Lodewijk XIV. De zinnebeeldige pose van Christus aan het avondmaal, stelt alle epicuristische smulpartijen in de schaduw. Het kosmische mechanisme is altijd en op elk punt in evenwicht. De thee-en koffiepot zijn niet minder religieus dan het ave maria. Overwicht naar de uitersten treffen we slechts aan, wanneer de geest een heerschende
118
