het verkapte naturalisme en individualisme der oude muziek in het licht. Het naturalisme, in den zin van wedergave van natuurgeluid (het geluid van machineriën enz behoort hier ook toe) degenereert de muziek. Waar de intentie was haar door realiteit „universeel“, meer objectief, te maken, werd de muziek door realiteitsnavolging; juist „individueel.“ Omdat niet abstract „om“-gebeeld werd, kwam de natuurlijke realiteit niet tot haar wezenlijke uitdrukking. Natuurlijk gevoel en menschelijke gedachte werd haar uiting. Men behoeft maar benamingen te kennen als gierders, brommers, knetteraars, piepers, klokkers, ontploffers, loeiers, kwakers om overtuigd te zijn dat de bruiteurs opvallend de natuurlijke realiteit in de muziek naar voren brengen. De bij gebruik van de oude instrumenten „verkunste“ natuurgeluiden hoort men door de bruiteurs in hun bijna alledaagschheid. Wordt de noodzaak van niet-natuur (realiteit)-nabootsende instrumenten (zie genoemde brochure blz. 13) door de Bruiteurs onbewust getoond, zij toonen tegelijkertijd op negatieve wijze dat „kunst“ onderscheiden is aan „natuur.“ Zoo zal deze muziek van oude harmonie op nieuwe instrumenten van grooten invloed op de komende muziek zijn. Zij toont duidelijk de onwaarde voor dezen tijd van de oude harmonie. Zoo zal men wellicht eerder inzien dat de oude muziek (over het algemeen) volkomen gelijk staat met naturalistische schilderkunst. Door dit inzicht zal de muziek wellicht eerder evolueeren tot, (zooals de schilderkunst als Neo-Plasticisme) een „équivalent“ der natuur te zijn.
Paris — juillet — 21.
PRESENTISMUS
GEGEN DEN PUFFKEÏSMUS DER TEUTSCHEN SEELE
Leben heißt, alle Möglichkeiten, Gegebenheiten der Sekunde zusammenpressen in faftbare Energie, Weisheit.
136
