BALANS VAN HET NIEUWE
II
In de zgn: „nieuwe kunst“-tijdschriften treffen wij belangrijke, reactionaire artikelen aan. Sinds de kunsthandelaren zich georganiseerd hebben om systematisch het naturalistische schilderij (onder welken dekmantel dan ook! — Neo-naturalistisch, meta-physisch, neo-klassiek enz) op de markt te brengen worden zij hierin dapper gesteund door de zgn: moderne Kunstperiodieken als: Valori Plastici, L’Esprit Nouveau, Das Kunstblatt, La revue de L’Epoque, Sélection, Arrarat en Cicerone, L’art Libre enz. Zelfs de populaire weekbladen als „Die Woche“, „Die Dame“ enz. helpen hieraan ijverig mede met geruststellende artikelen, waarin het kubisme gepardonneerd wordt als „een vergissing“ opgeluisterd met schilderijen van Picasso, Braque, Juan Gris en beeldbouwwerken van Lipschitz vóór en na hunne abstracte periode. Dezelfde tijdschriften, die zich voorheen druk bemoeiden het „abstracte“ schilderij tegenover het publiek te verantwoorden en te verdedigen, beijveren zich nu — even dapper — om neo-klassiek-naturalistische kunstproduktie te propageeren. En dat alles in naam van den kunsthandel. O.W., Nouveau-riche-en Schieberdom wil nu eenmaal meer voor zijn geld dan enkel doek met kleuren of geometrische vormen. Het wil waar voor zijn geld: naakte dames, optochten van kakkerlakken, koeien, bloempotjes of mandolines. Dergelijke produkten laten zich als koek en zonder metaphysische explicaties verkoopen. Zijn daarenboven een reeële geldbelegging. Neo-naturalisme, zoo ongeveer gelijk aan Schieberromantiek, laat nog altijd plaats voor abstractie. Dat staat gekultiveerd aan den wand en in dezen geest wilden men in Dusseldorp een Internationale stichten. Verkoopdépôts in alle landen, stond nummer een op het program en de heer Flechtheim zal voor de ansichtkaarten zorgen. De kritiek maakt hiervan gebruik om
106
