lens... Slapen die, dat het kunstwerk ze wekke!... Het leven dat jij wilt omscheppen tot schoonheid... wilt vasthouden... gaat ieder oogenblik voor je op de vlucht... Hij holt het achterna steeds sneller... snèller... en wanneer je het meent gegrepen te hebben... is het van vorm... van licht... van kleur veranderd. Dan begint de tocht weer op nieuw... met ’t zelfde gevolg;... dat gaat al eeuwen zoo... dat spelletje met de schoonheid...
A d o n i s: (nog steeds in stijgende toon, tot aan de laatste woorden zijn stem overslaat; in een kreet eindigt) Ja... ja... dàt is ’t God... ja.... dat heb ik vandaag nog nèt zoo gevoeld... voor je hierkwam... O, ’t is ontzettend... ontzettend... om gek te worden (slaat zich tegen het voorhoofd) gèk......... gè...k...
J o r s a:... dat begon al met Sisley... Monet...... Pissaro... enfin: ’t impressionisme. Dat gaat door over neo-impressionisme naar ...e...e luminisme...... pointillé, kubisme... neo-kubisme, post-impressionisme... tot ’t futurisme toe! Eén jacht, éen waanzinnige jacht achter een schaduw aan.... waarvan niemand het wezen kent: de Schoonheid... Adonis... zie toch in dat het alles... hoe zal ik ’t zeggen...e... golfslagen zijn... steeds dichter na elkâar... als de golven van de zee... steeds korter van levensduur... golfslagen... waarvan de een zich in den ander verliest... en allen te samen zich zullen stuk slaan op het strand der... werkelijkheid. Daal àf... daal àf... tot op den bodem van de levenszee zelf... de rust vind je dààr... de Rust die je nu op de oppervlakte zoekt... (schreeuwt bijna) de Rust: het maximum van alle gelijktijdige snelheid!!......
A d o n i s: (knarsetandend) O... ik zou van mezelf walgen... als ik iets maakte zoo kort van duur....... niets nalatend... als.... een golfslag. (fier) Ik wil iets eeuwigs in mijn werk... ik wil iets... iets......... (barst in krampachtig snikken uit.)
Pagina:Van Doesburg, Opstanding (1913).pdf/16
Deze pagina is proefgelezen
(Slot volgt.)