FEUILLETON.
OPSTANDING.
Een historisch gedachtenspel van Schoonheid en Liefde in één bedrijf.
door
THEO VAN DOESBURG.
(Vervolg en slot).
Het is nu geheel donker geworden in ’t atelier. Alleen de stemmen verraden dat er menschen aanwezig zijn.
S t e m v a n J o r s a: (zacht, muzikaal). Hoe zul je iets eeuwigs door je werk doen gevoèlen... wanneer het op steeds veranderende vormen van schoonheid gegrond is?... Christus heeft het bereikt...... maar die ging uit van de Eeuwigheid... die heeft de zee der veranderingen... der hartstochten beheerscht... die stond met zijn vergankelijke beenen midden in de Eeuwigheid. Kunst... geloof me...... jaagt niet naar het „nieuwe”, maar naar het „eeuwige”. Wil de kunstenaar van iets eeuwigs spreken... wil hij doordringen tot het wezen der dingen... tot het wezen van het àl dan... e... dan miet hij scheppen vanuit... het Gevoel van Eeuwigheid... dit Gevoel houdt alle andere gevoelens in... maar daarvoor moet hij de plaats van Christus veroveren... daarvoor moet hij mènsch zijn. In dit gevoel zal hij alle menschen met elkaar verbinden... zooals hij ze nu scheidt door de schoonheid... hij zal ze tot een mensch maken. Hij roept, door Kunst, en de mensch antwoordt: ik kom... Dit gevoel is elk mensch bewust of onbewust eigen... het is het eenigste wat blijft... Het is het eenigste lied dat verstaan zal worden... Adonis, leg je oor slechts tegen de eeuwen die achter ons liggen: het zingt door alle eeuwen heen... door middel van Gods-diensten en martelaarschap... soms even door middel van kunst... Als dit lied zwijgt sterft de mensch... Dit Gevoel heft den dood op... het is oor-
