Pagina:Van Doesburg, Opstanding (1913).pdf/3

Deze pagina is proefgelezen


      (Adonis maakt naar de schilderij een knikkend gebaar met het hoofd, alsof hij met iemand — alleen voor hèm zichtbaar — instemt.
      Het meisje maakt van het goede oogenblik gebruik om iets achteruit te schikken, teneinde buiten de lekkage te komen. Er is al een heel plasje nabij den stoel.
      Er wordt op de deur geklopt. Adonis wordt hierdoor uit het schilderen gewekt. Rimpelt het voorhoofd en kijkt verwonderd in de richting van het kamerscherm, waarachter de deur is. Nog eens geklop, zachter dan den eersten keer.Adonis steekt zijn penseelen in het duimgat van het palet, dan bukkend om het op een laag tabouretje neer te leggen roept hij met een beetje kwaadheid in de stem: Ja... a... Ja... a... (loopt naar de deur).
      (Deze beweging veroorzaakt meerdere bewegingen. Het model maakt hiervan gebruik om de „pauze” te nemen. Stapt van de stellage af, gaat naar de kast. Komt er een oogenblik later uit in een langen, blauwen regenmantel, een boek in de hand. Gaat naar den divan, waar zij in een gemakkelijke houding gaat zitten lezen.
      St e m: (achter het scherm) Stoor ik je?
      S t e m  v a n  A d o n i s: Hm... ’k heb model... maar... e...
      S t e m: (valt vlug in) Nou, ik wil je ’t niet lastig maken... zie, ik had... je alleen maar te zeggen dat ik niet meer...
      A d o n i s’  s t e m: Nou, kom binnen...
      (Wat eerst alleen stem was achter het kamerscherm, doemt nu in den nevel van het schildersatelier op, als de gestalte van een breedborstigen, lenigen jongen kerel. Aan zijn eenvoudige kleeding, de hoed in de oogen, de dunne snor naar omlaag hangend, zou men eer een werkman dan een kunstenaar vermoeden. Doch de manier waarop hij z’n hoed achteloos op het tafeltje van het stil-leven gooit; het hooge, blanke, eenigszins naar buiten uitwelvende voorhoofd; de planting van het haar, de zeer diep liggende oogen, waarin een weemoedige zachtheid niet te miskennen valt; de fijne ingewikkelde sculptuur van de dicht aan het hoofd sluitende ooren, geven getuigenis van een intelligente en diepe