in den loop der jaren zijn eigenaardigheden tot karikaturen ontwikkelde; want hun eenzaam leven bestond uit het zitten op een katheder en het strooien van stof op een jeugd die zij niet begrepen.
Maar er waren er velen die opmerkten dat de studeerende jongens er slecht uitzagen. Van alle kanten van het land kwamen er opmerkingen en klachten; en alle schoolmannen kwamen in beweging, staken den neus in papieren en deden kleine wolken van extrafijn, filologisch stof opvliegen.
Sommigen beweerden dat alles goed zou zijn als de leerlingen maar afzonderlijke banken en lessenaars en groen geschilderde griffelkokers kregen; anderen riepen om een nieuw en meer volmaakt ventilatiesysteem; enkelen beloofden een nieuwen opbloei van geleerdheid en gezondheid voor de lieve jeugd, als het zwaartepunt van het onderwijs maar verlegd werd van het latijn naar het grieksch.
Niemand scheen te willen begrijpen dat het systeem verouderd en de geleerdheid zelf rot was, zoodat geen kunst langer vermocht tegen te gaan dat het levende door het doode verpest werd.
De rector zuchtte menigmaal 's avonds als de maan over den schoolhof scheen en over de stad, die steeds aanwies en op haar wijze gedijde. De
