Pagina:Vergif.djvu/223

Deze pagina is proefgelezen
225

wereld met haar spreken, terwijl alles nog zoo kort geleden en nog zoo heftig was.

Hij dacht er over, waar zij wel zijn kon. Veel vriendinnen had mevrouw Wenche niet; maar er waren toch altijd een stuk of vier families met wie zij zoo intiemen omgang hadden, dat zij daar 's avonds heen kon gaan zonder geïnviteerd te zijn en zonder zich van te voren te hebben laten aanmelden. Maar half elf zou al heel laat geweest zijn om van zoo'n bezoek thuis te komen.

Het viel hem in den beginne volstrekt niet in, dat er iets gaande kon zijn. Hij keek er naar of zij den tweeden huissleutel meegenomen had; en daar die weg was, nam hij den zijne uit het slot, zoodat zij er in zou kunnen komen.

Hij wist dat de familie waàr zij was, er wel voor zou zorgen dat zij thuis gebracht werd; en daarbij was de stad zelfs zoo laat op den avond, in 't geheel niet gevaarlijk voor een dame, zoo algemeen bekend als de vrouw van professor Lövdahl.

Hij kleedde zich daarom snel uit en begaf zich te bed, zoodat hij zou kunnen doen alsof hij sliep, wanneer zij thuis kwam. Het was er hem voor alles om te doen, dat het gesprek, waar van hij wist dat het komen moest, tot den volgenden morgen werd uitgesteld.

Voor van avond was dit onmogelijk; het zou