nog maar meer heftigheid en onvriendelijkheid meebrengen. Maar 's morgens was alles gereduceerd en minder gewichtig, de meest brandende strijdvragen lieten zich in de koele morgenlucht als kleinigheden behandelen.
Professor Lövdahl was zich zeer goed bewust, dat hij te ver was gegaan en dat hij zijn vrouw zeer diep beleedigd had. Als correct man schaamde hij zich een stemming verraden te nebben, die hij het zich tot een eer rekende, te verbergen.
Tegenover zijn vrouw schaamde hij zich haast een beetje minder, omdat hij zelf wist, dat hij die leelijke woorden niet ernstig gemeend had, en omdat hij er heel zeker van was, dat zij zelf, als ze er even over nadacht, al heel spoedig zou inzien, dat het maar een woord was geweest, wat hem in den eersten onwil uit den mond viel.
Want dat was onloochenbaar een beroerde geschiedenis met dat nieuwe kind.
Hij had zich nu in al die jaren gewend aan de gedachte van dien eenen zoon te hebben. Zoowel in zijn eigen armenpraktijk als in zijn statistische studiën, had hij zooveel van de gevolgen van een zorgelooze talrijkheid op het punt van kinderen gezien; hij had er zelf zoo veel en zoo scherp tegen gesproken en geschreven.
Viel er nu niet een schijn van belachelijkheid op hem, als hij na een verloop van vijftien of
