252
genden dag was Hans Egede Broch weer slap van den lach, omdat Abraham een voorstelling gaf van zijn avond bij den proost met "tableaux vivants" van zijn vroegere geliefde.
Intusschen naderde Paschen en de aannnemingsdag; Abraham was bang voor dien dag zelf, als voor iets heel onaangenaams dat doorgemaakt moest worden, maar dat later zijn nut zou afwerpen.
De professor nam de aanneming van zijn zoon heel ernstig op.
In dat eenzame huis en bij de vele herinneringen die hem pijnigden, voelde hij er behoefte aan om zijn zoon zoo gauw mogelijk volwassen te maken. Een kamer met een alkoof op de bovenverdieping werd gemeubeld en voor Abraham in gereedheid gebracht en zijn vader wilde absoluut dat hij in een rok in de kerk zou verschijnen.
Dat was niet langer het gebruik. De aannemelingen waren in den laatsten tijd 'zoo jong en zoo klein dat zij altijd in een buis of in een korte jas kwamen. Abraham streed dan ook zoo lang mogelijk tegen omdat hij zich geneerde.
Maar de professor bracht hem onder het oog, dat hij ouder was dan de gewone aannemelingen en daarenboven zooveel flinker ontwikkeld en zooveel grooter.
Abraham gaf zich gewonnen; eigenlijk wilde
