Marius kende het heele lesje van Karel XII woordelijk; maar hij wist niet dat het geluk zich in 1708 wendde. Dat moest Abraham hem voorzeggen.
Daardoor schoot kleine Marius gelukkig weer in zijn lesje: "maar in het jaar 1708 wendde zich het geluk,"—en verder ging het gladjes.
Nu had Morten de Reactionnair de kachel eindelijk rood gekregen en 't was zóó warm dat alle ramen in 't vrije kwartier open moesten.
"Wie heeft de kachel gestookt?" vroeg de rector dan ook dadelijk toen hij in de klasse kwam met de opstelschriften onder den arm.
Geen antwoord,—maar toen hij het nog eens en op strengen toon vroeg, antwoordde No. 1: "Ik geloof Morten Kruse."
"Zoo, was jij het, Morten! dus daar bemoei jij je mee. Kom eens hier en zoek de paragraaf van het reglement van orde eens voor me op, waar in staat dat de leerlingen zelf moeten zorg dragen voor de verwarming van de school."
Morten ging met zijn linksche figuur voor het reglement staan en staarde er naar.
"Nu, Mortentje!—je vindt de paragraaf niet gauw? Of wil je dat ik je zal helpen?" vroeg de rector en trok hem met de eene hand bij het oor, terwijl hij met de andere wees,—"kun je paragraaf vijf vinden?—lees die voor—luid en duidelijk!"
