genomen, er waren een vijftig heeren,—zelfs de consultatiekamer van den professor. Hier begon het rijk van den tabaksrook en die vulde langzamerhand ook de andere kamers, maar werd tegengehouden door de portière van mevrouw Lövdahl's zitkamer, waar zij zelf de koffie schonk.
Er stonden verscheidene speeltafeltjes en bij de toddy die dadelijk na de koffie gediend werd, vormden er zich groepen die over ladingen en zoutprijzen discuteerden of de hoofden bij een staken over de nieuwe fabriek.
Michal Mordtmann liep rond en ergerde zich; hij meende overal te merken dat hij een domheid begaan had; en toen hij zich dat eenmaal in het hoofd had gezet, werd het natuurlijk nog veel erger dan het al was.
Maar het speet hem werkelijk geducht. Want een paar dagen geleden had hij zijn vader geschreven dat hij heel veel hoop koesterde. Zou hij nu tot zijn schande moeten bekennen, dat hij aan een diner te ver was gegaan en de menschen van zich had afgeschrikt?
Gedurende zijn verblijf in Engeland was hij met hart en ziel handelsman geworden. Hij lachte als hij er aan dacht, hoe hij eens geestdriftig ijveraar voor het oude Noorsch was geweest en zijn ideaal een leven voor en met het volk!
Het engelsche comfort, met het herhaalde baden
