Pagina:WilliamMorris1903KunstEnMaatschappij.djvu/93

heeft. Buitensporigheden der mode zijn ook ons niet gespaard gebleven, doch niemand werd gedwongen ze te aanvaarden; ieder kon zich kleeden op de wijze, die haar het beste stond. Dit nu, dames, is de eerste en grootste eisch voor een rationeele en schoone kleeding, dat gij uw vrijheid van keuze behoudt, daarom vraag ik u, daar moedig voor te strijden, anders vervallen wij allen weer in groote dwaasheden. Uw eenige kans om die vrijheid te behouden is, onnatuurlijke wanstaltigheden uit uw kleeding te weren. Kleeren moeten den vorm van het menschelijk lichaam bedekken, doch er geen karikatuur van maken en de lijnen niet wegwisschen: het lichaam moet gedrapeerd worden en niet in een zak genaaid, noch midden in een doos gestopt: een welaangebrachte draperie is een levend iets en drukt uit de oneindige schoonheid van beweging, en als deze verloren gaat, is er een groote lust voor de oogen minder op de wereld. Gij moet dit vooral goed in gedachten houden, omdat de deftige kostuumnaaister zich slechts dit ten doel stelt: hoe het menschelijk lichaam op de kostbaarste wijze te verbergen en te laten ontaarden. Zij zou geen schoonheid kunnen zien in de Venus van Milo; zij beschouwt u als een kapstok, waaraan men een bundel goedkoope vodden kan ophangen, die zij duur kan verkoopen onder den naam van japon. Welnu, dames, als zij hier niet tegen strijdt tot het einde toe, gaat de kleeding weer haar ondergang tegemoet en maakt gij ons mannen onbeschrijfelijk ongelukkig. Daarom vraag ik u dringend: laat u niet bekleeden als armstoelen, doch drapeer u als vrouwen. En eindelijk, en dit komt eigenlijk op hetzelfde neer, verzet u tegen elke verandering uit wispelturigheid: dat is de vloek van alle kunsten. Ik herhaal: verzet u tegen deze domheid en dan zal de zorg voor uw kleeding, in gepaste, ondergeschikte

71