van onderen viltachtig en wit van kleur zijn. De jonge takken van den zwarten populier zijn soms roodachtig van kleur. De witte populier groeit in het losse zand en is uitnemend tegen den noordwesten wind bestand, die niet zelden over de duinen giert. Misschien zou geen boom beter dan de witte populier geschikt zijn om als voorhoede te dienen van het dennenleger, dat eens onze duinen zal bedekken, als het ernst wordt om de duinen te beplanten.
Salomonszegel, Convallaria polygonatum, is de naam van een der sierlijkste planten onzer duinen. Zij is gemakkelijk te kennen aan den bevallig gekromden stengel, die aan de eene zijde, van boven, met bladeren en aan de andere zijde met bevallige witte buisvormige bloemen getooid is. Zij bloeit in Mei en Junij op beschaduwde plaatsen, niet zelden vele stengels bijeen die uit den dikken vleezigen wortelstok ontspruiten.
Een andere ook zeer bevallige plant onzer duingronden, die tot de zelfde familie behoort als de boven genoemde salomonszegel—wat een gewoon mensch niet gelooven zoude als de plantenkenners het hem niet verzekerden, zoo groot is uiterlijk het verschil—is de welbekende aspergie, Asparagus officinalis, de fraaije plant die met den groven en den fijnen den en den taxis en den buksboom de eer geniet om de bruiloftszalen te versieren, of de huizen en straten, als dat zoo te Haarlem, te 's Gravenhage en op andere plaatsen in Holland nu en dan eens te pas komt. Bekend zijn de aspergies die wij eten, het zijn de uitloopers of loten van den wortelstok der gekweekte aspergie, afgesneden
