tusschen kleine potentaten na zich sleepten, in ruime mate ten deel vielen. Behalve deze twee had het stadje, hoe klein van omvang het ook vroeger was, nog verscheidene andere poorten, door Witkamp vermeld als de Geul- of de Molenpoort, de Oliepoort, de Meipoort, de Nieuwpoort en de Drenckpoort. Gaat het nu aan om zulk een plaats een dorp te noemen?
Maar, die verdwenen en nog bestaande poorten daargelaten, ook in andere opzichten ontvangen we hier den indruk van een kleine stad. Het Raadhuis, schuin over ons hôtel, is een kloek gebouw, dat wel gezien mag worden; het Postkantoor, een paar huizen van ons af, mag niet groot zijn, 't is een bijzonder gebouw, goed ingericht en heel wat anders dan men in een dorp gewoon is te vinden; voorts zijn er vijf goede hôtels, een societeit, verscheidene grootere en kleinere cafés, alles in een klein bestek, maar dat toch aan een stad doet denken.
De hoofdstraat is eigenlijk de eenige van beteekenis; ook is zij een oorspronkelijke straat, herinnerende aan den tijd toen het stadje nog tusschen den zuidelijken arm van de Geul en het Kasteel (thans ruïne) begrensd was; ten Oosten van deze loopt nog een stille achterstraat, aan welke de kerk staat, die weleer, zoo ik mij niet vergis op hooger gezag, door katholieken en protestanten beiden gebruikt werd, hoewel zij eigenlijk aan de eersten behoorde. Een zeer fraaie, dicht beschaduwde allée voert naar het nieuwe zeer uitgestrekte Walramsplein, als veemarkt ingericht, aan welks beide uiteinden zich een café bevindt. Dit plein, dat, met zijn jonge boomen nog het karakter draagt van pas aangelegd te zijn, zal ongetwijfeld na weinige jaren een der
