ruïne namelijk, vroeger domein, behoort tegenwoordig aan den Heer de Villers Masbourg van Schaloen. Gelukkig intusschen is ze in handen gekomen van iemand, die er blijkbaar prijs op stelt dit schilderachtig overblijfsel van een lang verleden in goeden staat te bewaren, zonder er‚ door meer herstellingen dan voor het behoud noodig zijn, den indruk dien het als ruïne maakt aan te ontnemen.
Het is daarom zaak vooraf bij den sleutelbewaarder aan te loopen. Deze, J. Caelen, woont op de markt, als men naar de O. Valkenburgsche poort gaat, ter linkerzijde, een hoekhuis n°. 141. Veelal vertrouwt men den bezoeker eenvoudig den sleutel toe, en laat hem dus, wat hem natuurlijk het liefste is, daar boven vrij en zoolang omwandelen als hij verkiest. 't Spreekt van zelf dat niemand zal vergeten bij het terugbrengen van den sleutel ook een blijk van erkentelijkheid te voegen. Vroeger ging C.'s dochter "Marietje" geregeld mee, en bleef dan, even binnen het hek, breiende geduldig de terugkomst der bezoekers afwachten. Sedert Marietje echter Marie geworden is, schijnt ze daar geen regel meer van te maken.
Een goed en zindelijk onderhouden en met kloeke boomen en heesters begroeide weg voert ons naar een fraaie laan en weldra naar boven, bij de overblijfsels van een gebouw, welks eerste grondslagen vermoedelijk reeds van de elfde eeuw, zoo niet nog vroeger, dagteekenen, doch dat herhaaldelijk het lot der stadswallen deelde, gedeeltelijk, soms grootendeels verwoest, maar telkens weder herbouwd werd. Eindelijk echter zou aan het bestaan van dit slot, als zoodanig, een einde komen, nadat, in 1672, de Staatsche troepen het Fransche krijgsvolk, het-
