enz., en bovendien tal van rijmen en spreuken.
Vervolgens ziet men hier vele uit den steen gehouwen beelden en busten, waarbij er zijn van welke het inderdaad jammer is, dat ze bestemd zijn om steeds in dat donkere graf besloten te blijven, waar ze echter beter gevrijwaard zijn tegen invloeden van buiten dan ergens elders.
Dan heeft men den zoogenaamden Driedrop, een plaats waar, zoolang deze gang bekend is, drie droppels water van het gewelf vallen en in een door die droppels gevormde kom, die later wat bijgewerkt is, worden opgevangen. Onafhankelijk van jaargetijde of weersgesteldheid vallen die drie droppels steeds afwisselend met dezelfde regelmatigheid, nooit sneller, nooit langzamer. Het geluid dat ze bij hun val maken kan veilig vergeleken worden bij het tikken van een uurwerk, met dit groote verschil alleen, dat het vuil wordt noch slijt. Ofschoon dit verschijnsel niet op zich zelf staat, is het toch opmerkelijk en bovendien zeldzaam genoeg, om onze verwondering te wekken. In de zoogenaamde concertzaal is de Tweedrop. Hier vallen, met dezelfde regelmatigheid als boven van den Driedrop vermeld is, twee droppels in een natuurlijke, niet bijgewerkte kom. Zeer opmerkelijk hierbij is het, dat die kom nooit overloopt, maar steeds tot aan den rand gevuld blijft; schept men er 's avonds wat water uit, dan is ze den anderen morgen weer vol, maar ook niet meer.
Zeer merkwaardig, om de daaraan verbonden herinneringen, is ook de zoogenoemde Kapel; in de dagen der Fransche revolutie, toen geloofsdwang zich aan overheersching paarde, een toevluchtsoord voor hen, die zich in de uitoefening hunner kerkelijke plichten geen dwang wilden laten opleggen,
