communiceerende met de Valkenburger groeven, en tevens aan het boschpad dat, links op, naar het Geböschke voert. Rechtuit doorwandelende, waarbij men herhaaldelijk geneigd is even stil te staan om het fraaie vergezicht te genieten, bereikt men dan spoedig het punt, waar we, bij het begin onzer wandeling, zagen dat het pad zich in tweeën splitste, en na een paar minuten zijn we het steile donkere paadje afgedaald en door het nauwe steegje op den grooten weg, dicht bij de poort, teruggekomen.
Om niet in gedurige herhalingen te vervallen sprak ik slechts een paar keeren van de fraaie uitzichten. Die heeft men op de wandeling gedurig en daarbij telkens in verschillende richtingen, zoodat het over dezen betrekkelijk korten afstand aan afwisseling niet ontbreekt,
Zonder oponthoud kan men rekenen dat een goed uur hiertoe voldoende is.
door de groeven te maken, en zijn verlangen uitdrukkelijk aan den gids te kennen geeft, kan men hier den berg ingaan. Doelmatig is dit echter niet, daar men dan wel meer gangen doorgaat, maar toch eigenlijk niet meer ziet.
