Maar al maakt nu dat dennenbosch den wegwijzer ook tot een leugenaar, toch berouwt het ons geenszins hierheen gegaan te zijn, daar immers de wandeling op zich zelf loonend genoeg is.
We gaan nu dit voetpad, dat veel netter is dan het vorige, af, en zien weldra, op een frisch, beschaduwd plekje, weer een bank staan.
Dit is inderdaad een lief zitje, met uitzicht, door een opening in de dichte Hazelaars, die het pad begrenzen, op de bergen aan gene zijde van het Geuldal.
Hier kunnen we naar verkiezing links of rechts afgaan. Het pad rechts leidt spoedig onmiddellijk in de Plenkert, ter plaatse van den tweeden wegwijzer naar "Bellevue", waar men dus natuurlijk ook (een eindje verder dan waar wij dit deden) kan opgaan. Gaat men links, dan loopt het pad aanvankelijk een weinig op, daarna geregeld af naar een der holle wegen welke naar Vilt voeren, vlak bij een ouden Populier, die het eigenaardige verschijnsel oplevert, dat zijn, ten deele door uitspoeling ontbloote, zware wortels volkomen het karakter van in tegennatuurlijke richting groeiende takken hebben aangenomen. Hier komen we in het Geuldal uit.
Nu wandelen we langs het voetpad in de richting van Valkenburg terug, tot we weer aan de bank bij den Lijkweg zijn gekomen, en gaan daarna het smalle paadje aan onze linkerhand in, hetwelk, vlak over dien weg, tusschen de bouwlanden door op de Geul aanloopt.
Spoedig hebben we het nette ijzeren bruggetje bereikt, en bevinden ons nu op een heerlijk, rondom in het groen liggend plekje, waar de Geul een driedubbele bocht beschrijft, en dan ook het hoofdele-
