ment is van een geheel, dat in den volsten zin des woords idyllisch mag genoemd worden.
Dat dan ook van de bank, door de Vereeniging "het Geuldal" hier geplaatst, veel gebruik gemaakt wordt, zal niemand verwonderen. Dit echt "malerische" hoekje ligt echter zoo op zij' af, dat het alleen bezocht wordt door hen, wien den weg daar naar toe gewezen is, en door snuffelaars, die geen zijpad zoo smal kunnen zien, of ze moeten weten waar het heen leidt.
Het hier meest in 't oog loopende pad gaat vlak bij het bruggetje linksaf, en loopt na een korte poos uit op het gehucht Strabeek, een eindje aan deze zijde van St. Gerlach en Houthem. Wij kiezen echter een minder in 't oogloopend paadje rechts, of liever rechtuit, de Geul stroomopwaarts volgende; daarna slaan we linksaf, en we komen, door eenige weilanden, juist bij een paar huizen, op een rijweg. Willen we nu langs den Maastrichtschen weg (die over Meerssen) naar Valkenburg terug wandelen, dan slaan we links om en we hebben dien, bij Broekem, op een kwartiertje afstands van Valkenburg, spoedig bereikt.
De nieuwsgierigheid dringt ons achter rechtsaf te gaan, en nu bemerken we spoedig dat die rijweg eigenlijk een particuliere achterweg van de bierbrouwerij is, en over een brug op het terrein daarvan uitkomt.
Dit is dus natuurlijk geen openbare wandelweg, ofschoon het moeilijk is aan te nemen dat men den rustigen wandelaar zal verhinderen daar met eenige schreden weder de Plenkert te bereiken.
Onverschillig hoe we dit aanleggen, zijn we, een
