mede te deelen, dat zijn moeder, die inderdaad, tengevolge van zenuwachtige overspanning, sukkelende was, nadat ze hem flink, kloek en met een veel mannelijker voorkomen dan toen hij vertrok, maar toch nog altijd even vol van liefde voor haar, terug zag, spoedig herstelde.
Zeker droeg hiertoe niet het minste bij het verhaal van zijn wedervaren, dat hij haar, zoodra ze vertrouwelijk alleen zaten, deed. Hij vertelde haar toen alles wat hij had ondervonden, sedert hij de ouderlijke woning verliet: zijn snelle bevordering in de fabriek; de onderscheiding, die hem op de tentoonstelling was tendeel gevallen; de tevredenheid en genegenheid zijner patroons, waarvan hij nog pas een tastbaar bewijs had ontvangen; ook.... nu ja, hij had er moed en vertrouwen genoeg voor in de liefde zijner moeder—ook zijn wel wat buitensporige levenswijze op het laatst. Evenmin verzweeg hij haar die geschiedenis met het driekleurige Viooltje en hoe de oogen der Voorzienigheid hem hadden aangestaard, en gewenkt om terug te keeren, vóór het te laat zou zijn. Hij vertelde haar van dien brief; hij deelde haar den inhoud ervan mede....
