onbezorgde leven, 't welk zij en hare vriendinnen leidde, wist te vertellen, dat ze zich liet overhalen, om voorloopig bij haar te blijven wonen, en den volgenden avond samen naar de „Neue Welt", te Hietzing, te gaan, waarvan ze reeds zooveel gehoord, maar nog niets gezien had.
Ze zond toen naar hare woning een briefje, op den vorigen dag gedateerd, inhoudende, dat zij voor eenige dagen zou gaan logeeren bij de ouders van eene vriendin buiten de stad. Hierin lag niets vreemds, en 't wekte ook geen achterdocht.
Alvorens naar Hietzing te gaan, hadden ze in een restaurant gegeten en wijn gedronken, zoodat Anna, toen ze in de „Neue Welt" kwam, alles van de meest verlichte zijde zag; ze had zich voorgenomen zich dien avond eens goed te amuseeren en alle preutschheid op zij te zetten, en zag dus reeds terstond verlangend naar dien jongen Hollander uit, van wien een der kennissen harer vriendin haar op de tentoonstelling had gesproken. Zoo'n „rijke Hollander" toch, dat was iets heel bijzonders.
Wat hier nu voorviel weet ge reeds, ging Ernst voort.
