verhaal, waarin de planten een voorname rol spelen, aan de verbeeldingskracht der Duitschers verschuldigd zijn.
Die verhalen werden vaak door andere volken overgenomen, terwijl somwijlen hetzelfde met de volksnamen der planten, waarop ze betrekking hadben, het geval was. Men herinnere zich b.v. het Vergeet mij nietje, welks naam in alle Europeesche talen dezelfde beteekenis heeft, en zijn oorsprong verschuldigd is aan een schoone sage, die ons aan de oevers van den Rijn verplaatst.
De naam, waarop wij echter thans meer bepaald letten, is, ik erken het gaarne, minder fraai; ook dè aanleiding ertoe mag misschien wel wat gezocht genoemd worden. In elk geval echter geeft ze blijk van een meer dan gewone opmerkzaamheid op de verschillende deelen dezer bloem.
Men wilde namelijk in die vijf bloemblaadjes een stiefmoeder zien, met hare twee eigen en twee stiefkinderen. Het onderste, grootste bloemblad vertegenwoordigt de pronkzieke stiefmoeder zelf; ze heeft zich getooid met een opzichtig, kleurig kleed, en zit breeduit op twee stoelen—twee der vijf groene
