heel wat brutaler wijze van den grond in hare omgeving meester maakt, staat echter in dit opzicht bij hare zuster achter. Haar stengels brachten het nu nog niet verder dan tot twee Meter hoogte, maar daarentegen heeft zij bladeren, den bladsteel niet medegerekend, van 30 cM. lengte en 27 cM. breedte. Ze zal de andere echter spoedig inhalen en haar weldra zelfs voorbijstreven.
Beide planten, hoezeer ze ook door den grond woekeren, zijn ware sieraden voor een tuin.
Ook de Rabarberplanten (Rheum) voeren in het voorjaar heel wat uit. Hier heb ik b.v. een fraaie, krachtige variëteit van de oude Rheum palmatum, volgens sommigen een der echte moederplanten van de rabarber, nl. Rh. palmatum tanguticums; dezer bloempjes, op den top van circa twee Meter hooge stengels, zijn reeds op 't punt van opengaan. Met hare sierlijke, diep ingesneden bladeren, van 60 cM. lengte en even zoo breed, heeft ze niet alleen een kloek, maar ook een sierlijk voorkomen.
Niet minder fraai is een andere echte Rabarberplant, eerst sedert eenige jaren in cultuur, de Rheum officinale. Deze is in alle opzichten forscher, maar de lichtgroene bladeren zijn niet ingesneden; ze zijn 70 cM. lang en 60 cM. breed en vormen in grooten getale een reusachtige roset, uit welker hart de bloemstengen oprijzen. Deze zijn nu juist een Meter hoog, maar pas ten halve ontwikkeld, immers de bloemen zijn nog, dicht opeengepakt, in de schubvormige kokers gesloten.
Eigenlijk zijn alle Rheum's om dezen tijd van 't jaar zeer fraai, onverschillig of ze compactum, Rhaponticum, undulatum heeten of hoe ook.
Alleen de Rh. australe maakt hierop uitzondering. Deze legt het in de lente heel wat bedaarder aan dan al de
