DE KERSTROOS.
en is een poos geleden aan het disputeeren geweest over het al of niet juiste van dezen naam, en toen kwam men, geloof ik, tot het besluit, dat die in onze taal geen recht van bestaan heeft, waarmede de zaak toen als uitgemaakt moest beschouwd worden, wat zij echter daarom blijkbaar voor sommigen nog niet was. „Heilig Kerstkruid" wilde men haar noemen, in navolging van Dodonæus, die haar „Heylich Kerst-cruyt" heette, „alleen omdatted omtrent den heyligen Kerstdagh of den dagh des geboortes van ons Heere Jezus Christus bloeid, soo wanneer den winter niet te streng oft te coudt is."
Dit klonk tenminste reeds wat beter dan „Zwarte Nieswortel", gelijk eerst, in navolging van Oudemans, was voorgesteld.
Maar de plant heet nu eenmaal bij velen „Kerstroos", ten spijt van die het ontkennen, en dit woord klinkt mij ook veel aangenamer. Het woord „roos" wordt in figuurlijken zin meer gebruikt, en aanleiding tot vergissing kan het niet geven.
