dat de naar buiten omgekrulde kelk uit vier van binnen of van boven roode blaadjes bestaat, en dat daarmede afwisselen vier gele, smalle, dus lijnvormige bloemblaadjes van ongeveer een Centimeter lengte, terwijl nog in het midden u vier meeldraadjes in 't oog loopen, die mede rood zijn, met helder gele helmknopjes. Elk bloempje heeft, van de uiteinden der bloemblaadjes gemeten, ruim 2 cM. diameter.
Hier zijn het die smalle gele bloemblaadjes, die zelfs op tamelijk verren afstand zoo sprekend voorkomen, welke den heester een zoo eigenaardig, daarbij sierlijk aanzien geven, dat men geneigd is te vergeten dat we pas half-weg Februari zijn.
Zulke planten verdienen algemeen bekend te zijn, want ze wekken in dezen tijd gewaarwordingen, waarvoor niemand onverschillig is. Dit is haar privilegie, het is een verdienste, die door niemand miskend zal worden, die ze leert kennen, maar die zeker hoogelijk gewaardeerd wordt door elk, die het schoone in het plantenrijk goed weet te waardeeren en tevens begrijpt hoe hij er zijn voordeel mee kan doen.
—„Niet practisch genoeg", zegt de een, „niet wetenschappelijk genoeg" zegt de andere, na dit artikel gelezen te hebben.
Ik wil 't graag gelooven, maar men kan toch immers van brood alleen niet leven, al kan men er door in 't leven blijven.
Voor een volgenden keer beloof ík beterschap.
