Sinne- en minnebeelden/De droefheyt die na God is...

DE DROEFHEYT DIE NA GOD IS, WERCKT VREESE TER SALIGHEYT.
Als iemant sit en naeyt, hy schijnt het doeck te breken,
Maer, schoon de naelde quetst, het garen heelt de steken;
Al is de stale punt niet eygen aen de naet,
Sy maeckt noch evenwel het open voor den draet.
Al wort’er door den anxt geen mensche wederboren,
Terwijl de ziele klaeght haer troost te zijn verloren,
’t Is evenwel de schrick die ons de geest bereyt,
En tot een beter werck de rechte gronden leyt.