Manifest van de Communistische Partij: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
 
Regel 289:
Het feodale socialisme.
 
De Franse en Engelse aristocratie was overeenkomstig haar historische positie er toe geroepen pamfletten tegen de moderne burgerlijke maatschappij te schrijven. In de Franse julirevolutie van 1830en1830 en in de Engelse Reformbeweging had zij nog eens voor de gehate parvenu het onderspit gedolven. Van een ernstige politieke strijd kon geen sprake meer zijn. Alleen de literaire strijd bleef haar over. Maar ook op het gebied van de literatuur waren de oude frases uit de tijd van de Restauratie onmogelijk geworden. Om sympathie te wekken moest de aristocratie schijnbaar haar belangen uit het oog verliezen en slechts in het belang van de uitgebuite arbeidersklasse haar akte van beschuldiging tegen de bourgeoisie formuleren. Zo bereidde zij zich de voldoening voor smaadliederen op haar nieuwe heerser te mogen zingen en hem meer of minder onheilspellende profetieën in het oor te mogen blazen.
 
Op die wijze ontstond het feodale socialisme, half klaaglied, half paskwil, half echo van het verleden, half dreigen van de toekomst, soms de bourgeoisie in het hart treffend door bitter, geestig vernietigend oordeel, steeds komisch werkend door volkomen onbekwaamheid om de loop van de moderne geschiedenis te begrijpen.
Afkomstig van Wikisource NL, de Vrije Bron. "https://nl.wikisource.org/wiki/Manifest_van_de_Communistische_Partij"