Kritische Contrôle.
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie).
Fabricius onder ’t mes.
In het Kunst- en Advertentieblad, in het blad van de Perry waterproofs, de corsets sur mesure, de oud-porcelein-antiek-meubelen, de Engelsche noga, de Eaux et Vinaigres de Toilette, de Kunstweefschool, de kleintjes koffie, de Haagsche steenkolen .. gij snapt het al? in .. „De Hofstad” pleegt iemand critiek.
Hij heet: Fabricius, weet niets van schilderkunst, zooals hij zelf zegt: „wat moet nu ik – niet schilder! – van De Budt’s (’t slachtoffer) werk zeggen? O ja, ik heb de overtuiging, dat in hem een krachtige voorganger zit en dat hij binnenkort zeer bekend zal zijn ....”
De Budt is toevallig het tegenovergestelde van een voorganger: ’n nakomertje. Heel naïf étaleert dezetooneelspelen-fabriceerende-kritiek-schrijver-over-de-hem-vreemde-schilderkunst (heel aardig op ’n adreskaartje) zijn wijsheid als volgt: „Kijk, als ik ergens een stilleven zie hangen, een stuk of wat vruchten zie geschilderd, of een pot met rozen, dan denk ik altijd: wie weet, misschien is dit wel heel knap geschilderd, en de schilder een meester in de techniek, maar waarom heeft hij het gedaan?”
Ha ha! Waarom heeft hij het gedaan? Ha, ha! Ik denk om dezelfde reden, waarom Fabricius over schilderkunst schrijft. Luister maar eens wáárom:
„Een vriendinnetje nam me dezer dagen onder den arm en vroeg me:
„Wil je eens wat moois zien?”
„Graag.”
„Loop dan mee op.”
Zoo schrijft men in de Engelsche-noga-kunstkrant, kritiek! Klinkt het niet als ’n mop in ’n café-chantant, 3e rangs?
En denkt de heer Fabricius nu, dat we niet deksels goed begrijpen, waarom hij met dat dametje naar de Beursstraat 37 eerste verdieping is geweest...
Ondeugd!
THEO VAN DOESBURG.
|
