|
De Pius-Vereeniging, afdeeling tooneel, verraste verleden Zondag hare leden met de opvoering van „Florimond, de pauselijke Zouaaf”, treurspel met zang in twee bedrijven. Aan de vriendelijke uitnoodiging tot bijwoning dezer algemeene repetitie, zooals het heette, hadden schier alle leden beantwoord. Tegen het bepaalde uur was de zaal eivol, en allen verwachtten met spanning het oogenblik waarop hunne nieuwsgierigheid zoude bevredigd worden.
Bij het ophalen van het gordijn, maakte het tooneel, voorstellende een roovershol, bewaakt door een aantal roodhemden, een goeden indruk. Het decoratief en de kostuums overtroffen aller verwachting en doen den ontwerper alle eer aan. De verdeeling der rollen was bijzonder goed geslaagd. Allen beantwoordden ten volle aan hun taak, zoodat gezegd mag worden dat het tooneelstuk meesterlijk is uitgevoerd.
Bijzondere vermelding verdienen de hoofdpersonen: de heer L. Veroliemolen, voorstellende Antinio, kapitein der Garribaldisten. Deze talentvolle acteur gaf zuiver het beeld weer van den huichelachtigen en wraakgierigen renegaat wiens rol hij vervulde. Menigmaal deed zijne forsche en toch reine stem het publiek sidderen, vooral op het oogenblik, dat hij openlijk zijn haat tegen de Godheid en Christus’ kerk uitbrulde.
De jongeheer Frans Derkx, voorstellende de 12jarige Paulo, zoon van Antonio, speelde vrij ongedwongen en zeer lief. De verschillende scènes, waarin hij als jeudig katholiek ten overstaan van zijn goddeloozen vader, vastberaden en onwrikbaar elke verleiding tot geloofsafval verwierp, en vervolgens dienzelfden vader tot medelijden met zijn ouderen broeder aanspoorde, werden onverbeterlijk uitgevoerd.
Stephano, luitenant der Garribaldisten, voorgesteld door den heer L. Bartels, was het trouwe beeld van een door geldzucht gedreven krijgsman, wien stand en rang onverschillig is, als zijn leven bedreigd wordt.
En Florimond, de held onzer geschiedenis, mag men de wel verdiende hulde niet onthouden. Zijne taak was uiterst moeilijk, en toch toonde de heer Jean Zweipfennig dat hij zijne rol verstond. Bij elke ontmoeting, hetzij met zijn afgedwaalden vader, den rooverhoofdman, hetzij met zijn jongeren broeder Paulo, of met zijn vrienden de pauselijke wapenbroeders, ofwel met zijne verbitterde vijanden, overal en met allen wist hij zijne veelzijdige rol goed uit te voeren.
Aan allen, die hebben medegewerkt komt een woord van lof toe; moeielijk zou het zijn een hunner den voorrang toe te kennen. De treffendste tooneelen, de aangrijpendste voorvallen, hetzij in woord of zang weergegeven, boeiden het talrijke publiek van het begin tot het einde. De diepste stilte, welke er gedurende twee uren heerschte, leverde dan ook het doorslaand bewijs van algemeene tevredenheid. Aan menig mannenoog zag men een traan ontrollen.
Een woord van lof aan den verdienstvollen regisseur den weleerw. heer Windhausen, aan wiens geduld en opoffering wij dezen aangenamen avond te danken hebben.
Het is te hopen dat de Pius-Vereeniging de opvoering van Florimond herhale.
X.
|
