Gezelle/'t Groeit...

Betula alba Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle

't Groeit

Najaarsverwen
Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester.

[ 203 ]

'T GROEIT...


'T GROEIT overal entwat:
tot op de blauwe schorren,
maalt, onbemerkt, het mos,
bij kleene kleene porren,
  zijn platte penningen,
  die, groene en grauw gedaan,
  of geluw, op 't gelent
  van de oude bruggen staan.

De zonne valt daarop,
de regen valt daaroppe;
ze groeien zijwaards uit,
ze zetten, doppe, doppe,
  een dopken hier en daar,
  dat, zoo en zus geleid,
  aan elke schorre geeft
  heur' schoone uitwendigheid.

Gaat kijkt ernaar entwie,
die oogen heeft, en staat er
een stonde wijlend bij,
daar zunne valt en water;
  en toogt mij dan tapijt,
  of legwerk, of 't zij wat,
  dat kunstiger gewrocht,
  en schoonder, is als dat!

[ 204 ]
Laat mieren nu daarbij,
daarin, daaroverhenen,
of muggen reppen hun'
't zij hooge of leege schenen;
  laat vlerken, hel als glas,
  vol regenboogsch gepraal,
  daarbij zijn, ach, hoe schoon,
  hoe lief is 't altemaal!

't Leeft overal entwat:
't zij op, 't zij onder 't vloeien
der waters; op de veurst
gezaaide blommen bloeien;
  de pannen, levenloos
  'n zijn zij; noch in 't stroo
  van 't schamel dak en weunt
  het schamel blomke noo.

't Zijn spalten in den wand,
't zijn gerren in de pelen
der boomen, daar hun spel
de varentjes in spelen,
  die, boom- en wortelvast,
  nog tieren in den schoot,
  die, jaren leên, is hout-
  en stam- en worteldood.

Geen moes en gaat te kwist,
geen veite, entwaar, bedorven,
of't leven kruipt erin
terug, al is 't gestorven;
[ 205 ]  geen hout en is zoo voos,
  geen mesch, of, stap aan stee,
  zit wulvenkaas erop,
  met paddestoelen meê.

Waar is, van Leye tot
aan Schelde, aan zee, in zande,
op huis, op stake, entwaar
een plekke, in onzen lande,
  daar niemendalle en leeft,
  van blommen of van blad,
  dat lief is? Overal,
  't groeit overal entwat.

15/10/'96.