Gezelle/Mortis imago
< Gezelle
| ← Blootakker | Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle | « Mimosa » → |
| Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester. |
[ 287 ]
MORTIS IMAGO
'k WORDE elken dag geboren en
ik sterve op elken dag;
de zonne gaat, en 't leven, mij,
in vier-en-twintig stonden,
van 't oosten naar het westen, en
een wonderlijk verdrag
houdt alles, dat er in mij is
en buiten mij, gebonden.
ik sterve op elken dag;
de zonne gaat, en 't leven, mij,
in vier-en-twintig stonden,
van 't oosten naar het westen, en
een wonderlijk verdrag
houdt alles, dat er in mij is
en buiten mij, gebonden.
Het leven van den mensch is als
het leven van de zon,
die op- en af- en ommegaat,
en wandelt, alle dagen,
den weg, die haar gewezen is;
en uit de zelfste bron,
zoo putten wij, getween, de kracht
om 't leventjen te dragen.
het leven van de zon,
die op- en af- en ommegaat,
en wandelt, alle dagen,
den weg, die haar gewezen is;
en uit de zelfste bron,
zoo putten wij, getween, de kracht
om 't leventjen te dragen.
Het leven van den mensch gelijkt
de blomme, die haar zaad
doorborsten en doorbroken heeft;
een tijdtjen in de stralen
der schoone, lieve zonne bloeit,
en zwanger wordt, en gaat
het leven van heur' kinderkens,
gestorven zij, betalen.
[ 288 ]de blomme, die haar zaad
doorborsten en doorbroken heeft;
een tijdtjen in de stralen
der schoone, lieve zonne bloeit,
en zwanger wordt, en gaat
het leven van heur' kinderkens,
gestorven zij, betalen.
'k Worde elken dag geboren en
ik sterve op elken dag,
maar Iemand heeft gesproken, dien 'k
verstaan kon, in mijne ooren :
« Zijt zonne Mij, zijt blomme Mij,
en steunt op ons verdrag,
ofschoon gij eenmaal sterven zult,
geen dood en zal u stooren. »
ik sterve op elken dag,
maar Iemand heeft gesproken, dien 'k
verstaan kon, in mijne ooren :
« Zijt zonne Mij, zijt blomme Mij,
en steunt op ons verdrag,
ofschoon gij eenmaal sterven zult,
geen dood en zal u stooren. »
Daar steune ik, hergestorven, her-
geboren, af en aan,
mijn' hope en mijn betrouwen op:
gij, zonne, zult verzinken,
en duister als de blommen zijn,
die stierven : eeuwig staan
zal blijven hij, die bouwen wilt
op God, en eeuwig blinken.
geboren, af en aan,
mijn' hope en mijn betrouwen op:
gij, zonne, zult verzinken,
en duister als de blommen zijn,
die stierven : eeuwig staan
zal blijven hij, die bouwen wilt
op God, en eeuwig blinken.
18/1/'94.