Gezelle/Ze slapen nog

De wilde wind Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle

Ze slapen nog

Hoe weet gij ‘t dan zoo wel
Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester.

[ 105 ]

ZE SLAPEN NOG


ZE slapen nog en, 't schijnt, ze droomen,
  hoe luide er ook de zonne in laait,
de zwarte pere- ende appelboomen;
  wier takken, scheef en krom gedraaid
van dragen, liggen vaste, och armen,
vol koude en vaak, in 's Winters armen!

De zonne wilt, er schietende onder
  met scherp geschut, en onversaagd,
ze wekken, weken lang al, zonder
  gepor van iet dat roert of waagt:
ze blijven stijf en stram, verdord en
onroerbaar als een lijk geworden.

Die, vroeger, om niet af te scheuren,
  van overlast, daar stondt, gestaakt
alommentom, hoe kan 't gebeuren.
  hoe zie 'k u nu zoo moedernaakt?
Ontwekt, o pere- ende appelaren:
laat, boomen, laat uw slapen varen!

't Ontgroende veld herleeft; de weiden,
  allengskens malsch en blij weêrom,
des Zomers blijden inkom beiden ;
  het zaad ontluikt en, « Willekom ! »
[ 106 ]hoort me' overal, met luider talen,
het meesken en de musch herhalen!

En slaapt gij nog? Wie zal dan 't goede,
  wie 't ongevalschte en gulzig ooft
ons geven, dat, uit uwen bloede
  geboren, ons het jaar belooft?
Of, zullen 't branden wij nu moeten
van onzen dorst in 't water boeten?

Herleeft, herleeft, en barrig wezen
  en wilt toch niet! Dat botte en bloeie,
uw jeugdig lijf weêr uitgerezen,
  tot welgespende kinderen groei'!
Laat zappig vleesch, na lang vertragen,
uw' milden schoot, o boomen, dragen!

Dan zal, van ons en allen lieden,
  die 't lastig leven bant beneên
uw' schaduw, boomen, lof geschieden,
en eerbewijs, vol dankbaarheên:
dan zullen wij den Schepper, boven
't bereik van al dat lof is, loven.

21/2/'94.