Het Vaderland/Jaargang 65/23 mei 1933/Avondblad/Muziek zonder woorden

‘Muziek zonder woorden’ door een anonieme schrijver

Afkomstig uit Het Vaderland, dinsdag 23 mei 1933, Avondblad C, p. 1. Publiek domein.

Muziek zonder woorden

Weer een geestig en raak artikel van François de Miomandre in de Nouvelles Littéraires:
Ik heb nooit erg veel van de Radio gehouden. Toch geeft zij mij somtijds groote vreugden. Dat is als het apparaat, verdwaald, tastend in het leege op zoek naar recalsitrante stations, opeens Haar ontmoet die men nooit verwacht, al is zij overal: de Ruimte.
Dàn zijn het vreemde, onmenschelijke geluiden, knarsingen die onweeren aankondigen, gefluit van waterhoozen, samenschokkingen van atmosferische lagen, tellurische glijdingen, formidabele storm, doorkruist door bliksemende schichten.
De muziek der sferen, wel te verstaan. Maar niet zooals de oude Filisoof, die zich voorstelde, die aan de Orde en de geometrie geloofde. Neen, een muziek, absoluut futuristisch, met een orkest van onbekende lawaaischoppers, waarvan de eenige verdienste is dat het aan den geest een storm-exaltatie geeft.
Daar, op alle manieren, de poging van onze ingenieurs daarin bestaat, dat zij tot een minimum de contracten met het Interplenataire reduceert, accepteer ik met veel dankbaarheid de laatste Duitsche uitvinding, die ons zal veroorloven, bij wijze van compensatie, althans de geluiden der natuur te hooren. Welk een vreugde om weer de Meester te worden van die gehoor-genoegens! Ik zet de symfonieën van Strauss af, ik coupeer een reclame voor meubels, en ik zet mijn luidspreker wijd open voor het geluid van de zee, het geruisch van het woud, de confidenties van den wind, het weenen van den regen. Al deze Wezens (want het zijn Wezens) betooveren mij vooral omdat zij geen gearticuleerde woorden hebben. Wij leven in een geheel woordelijke beschaving. Wij worden verzwolgen, verdronken door woorden. Wij lezen er, wij spreken er elken dag millioenen uit. Zij vervangen onze ideeën, wij gaan aan hen vooraf, wij dooden ze. Wat een opluchting om eindelijk aan hen te kunnen ontsnappen, om zich te laten glijden in dien afgrond bevolkt met verwarde, anonyme, veelvormige muziek, even schoon als de Stilte!