Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Biasiono Vitioso

← Tar­di­ta. Langh­saem­heyt

‘Bia­sio­no Vi­tio­so. Las­ter die schan­digh is’ door Ce­sa­re Ri­pa

Ca­lum­nia. Las­te­rin­ge, Ach­ter­klap →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 281. Publiek domein.

[ 281 ]

Biasiono Vitioso. Laſter die ſchandigh is.

EEn oud mager en bleeck Man metten mond open, nae de aerde gebogen, daer hy met een ſtock op ſlaet, die hy in de hand heeft. Aldus beelden de Oude Momus af, den God der laſteringe en beriſpinge, weſende zijn kleed vol oogen en ooren.
Oud wort hy gemaelt, want het is den Ouden eygen, om altijd andere luyden dingen te laſteren, of om datſe haere wijsheyd kennen, die zy, door eervaerentheyt van veele Iaeren, hebben geleert, of om de voorgaende Ouder of tijd te prijſen, of om een toom te geven aen de jeughdelijcke ongebondenheyt.
Hy wort oock oud gemaeckt, om dat d’Ouderdom de Winter gelijck is, die de tijden berooft van alle gelegentheyt van playſier en aengenaemheyt.
Hy is dor en bleeck, om dat hy, die daer laſtert, dickwijls daer toe vervalt, en dat door de Nijdigheydt, die by nae, altijd de laſtringe opwroet.
Hy ſtaet met den mond open, weſende ’t kleed, als geſeyt is, met tongen, oogen en ooren: Want de Laſtringe is altijt vaerdigh om te hooren en te ſien, en eens anders lof, van wat perſoon het oock magh weſen, te laſtren en te verminderen.
Hy ſiet nae der aerde, om dat het ooghwit van den Laſteraer, niet anders als veracht kan weſen, leunende ten meeſtendeele op den dorren ſtock van de quaedſpreeckentheyt.