Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Cecita delle mente

← Ama­ri­tu­di­ne. Bit­ter­heyt

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al., vertaald door Dirck Pietersz Pers Ce­ci­ta del­le men­te. Blind­heyt des Ver­stants, p. 64-65

Vil­ta. Bloo­dig­heyt →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 64 ]

Cecita delle mente. Blindheyt des Verſtants.

EEn Vrouwe in ’t groen gekleet, gaende in een veld vol ſchoone bloemen, ’t hoofd [ 65 ]neergeſlaegen, met een Mol voor haere voeten.
 Blindheyt word genomen voor de berovinge van het licht der oogen, en door gelijckniſſe ſoo wort het verſtaen, voor de Blindheyt des Verſtands: Daerom wort het ons van de Egyptenaers, door een Mol vertoont, gelijck Orus Apollo ſeyt. Het ander door het neerhangende hoofd, dat totte aerdſche en ſnel verganghlijcke bloemen gebogen is, ’t welck de Wereltſche dertelheden zijn, die ons gemoed aenlocken, en ſonder eenige nuttigheden, beſigh houden: want hoe veele goederen ons de bedrieghlijcke Werelt belooft, ſoo is dat maer een weynigh aerde, die niet alleen onder de valſche hope van een korte Welluſt is bedeckt, maer die ons oock brenght in groot gevaer van ons gantſche leven. Lucretius ſinght:

In wat Blindheyt en gevaer,
Swerft de Menſche jaer op jaer.

Ovidius ſinght mede:

O wat heeft het blind verſtand,
Duyſtre nachten aen haer hand.