Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Penitenza (3)

← Pe­ni­ten­za. Be­rouw, Boe­te

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. Pe­ni­ten­za. Be­rouw, Boe­te, p. 41

Pe­ni­ten­za. Be­rouw, Boe­te →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 41 ]

Penitenza. Berouw, Boete.

EEn oude en grijſe vrouwe in ’t wit gekleet, doch vol vlacken, ſittende in een eenſaeme plaetſe op een ſteen, waer uyt een fonteyne ſpringht, daer zy metten halſe gebogen, nae toe ſiet, ſtortende veele traenen, en, als of zy haere kleederen wilde uyttrecken.
Boetveerdigheyt is een ſmerte van de ſonde, heerkomende meer door de Liefde Godes, als door de vreeſe van ſtraffe, welcke ſmerte, als men ſich ſelve beſiet, ſoo ſpruytſe uyt het herte, ſiende de lelijckheyt van de bedrevene ſonde. En daerom wort deſe vrouwe vertoont, datſe ſich in de fonteyne ſpiegelt, ſiende dat haere jaeren, alreede door den ouderdom zijn verſleten, klagende over den qualijck doorgebrachten tijd: ’t welck door de vuyligheyt op’t witte kleed wort uytgedruckt, weſende ’t ſelve de onnoſelheyt, die ons door den H. Doop is geſchoncken, en die alsnu, door onſe ſonde beſmet is.
De ſteen waer op zy ſit, is anders niet als Christus onſe Salighmaecker, op welcken de Sondaer ruſtende, ſijne gedachten heeft geveſt in de beſchouwinge van de fonteyne, ’t welck is de genaede, die van hem komt af vloeyen, gelijck hy tot het Samaritaenſche Vroutjen ſeyde. Zy treckt haer vuyle kleed uyt, om ’t ſelve in deſe fonteyne te waſſchen, maeckende haere ziele wit door het Berou, ’t welck een verſegelinge is, die hy uyt loutere genaede voor ons heeft ingeſtelt. En daerom ſinght David tot God: Heere ghy ſult my waſſchen, en ick ſal witter worden als sneeuw.
De eenſaeme plaetſe bediet het verborgen des herten, waer toe hy ſich keerende, en ’t gemoed, van de ydelheden des werelts ontreckende, ſoo vind het vrede met God, en komt alſoo door ſmerte van de ſonde, wederom in de genaede.