Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Vita Inquieta
| ← Vita Humana. Het Menschlijck Leven | ‘Vita Inquieta. Het ongeruste Leven’ door Cesare Ripa | Carita. Liefde → |
| Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 292. Publiek domein. |
Vita Inquieta. Het ongeruſte Leven.
DAt het leven der Menſchen een geſtadige ongeruſtheyd is onderworpen, wort ons door Syſiphus te kennen gegeven, die welcke, nae de verſieringe van veele Poëten, nimmermeer ophout van een ſwaere ſteen op de ſpitſe van eenen hoogen en ſteylen bergh te rollen, die welcke altijd daer nae nederſtortende, ſoo pooght deſe ellendige Menſche, dieſelve wederom van nieuws op de ſpitſe des berghs te brengen, alwaer hy niet machtigh is, om dien ſelven aldaer vaſt te houden. Waer over Ovidius ſeyt, dat hem altijd een ſwaere ſteen quelt.
De bergh is het beeld van onſe leven. Het opperſte des Berghs is de ruſte en vernoeginge waer nae dat yder verlanght.
De ſteen is de arbeyt en moeyte, die een yder aenneemt, om daer toe te konnen geraecken.
Syſiphus, nae dat het Baptiſta Renaldus uyt leyt, is een uitbeelder van de ziele, diewelcke, terwijl zy al hier beneden is, altijd nae eenige ruſte verlanght: die welcke zy naulijx verkregen hebbende, terſtont nae een ander hoopt. Want d’eene ſtelt zijne waere geluckſalicheyt in de eere deſes werrelts, d’ander in Rijckdom, dees in weetenſchappen, die in de geſontheyt, dees in den treflijcke naeme, die in den Eedelman: En hier door wert hy gedwongen dat onſe begeerlijckheyd, aldaer haere waere ruſte moet vinden.