Kunstreis door Frankrijk, Zwitserland, Italië en Engeland: eerste deel/Parijs

Kunstreis door Frankrijk, Zwitserland, Italië en Engeland: eerste deel (1832) door Hendrik Willem Cramer

Uitgegeven door Anton Cramer & Co.

[ 56 ]

PARIJS.

Geheel anders had ik mij den weg, naar den zetel der schoone kunsten geleidende, verbeeld; en mij voor het minst een schoon point de vue voor oogen gesteld. Ik vond mij bedrogen, en was reeds een eind wegs de voorstad ingereden, alvorens ik zulks bespeurde.

Langs eindelooze vuile straten, bemodderde huizen, tot onder het dak met letters beschilderd, die vermeldden wat daarbinnen te koop was, en den naam van de établissementen der winkeliers en kooplieden, die een insteekkamertje zelfs met den naam van magazijn bestempelen, bereikte ik de straat Notre dame des Victoires, waar mijn koffer weder eene visitatie ondergaan en ik den conducteur, volgens tarief, vier francs passen moest, terwijl ik die van Brussel naar Valenciennes slchts twee francs verschuldigd was. Eén commissionnair, daar ik vroeger twee behoefde, om mijnen loodzwaren [ 57 ]koffer te vervoeren, droeg dien van daar op zijnen schouder naar la Place de la Bourse au grand hôtel de Tours, (*)^[1] alwaar ik voor 1 1/2 franc daags op den vierden étage No. 57 betrok. Na mij een weinig verkleed te hebben, begaf ik mij naar den atelier van den Heer van ijzendijck, rue chaussée d'Antin, die vroeger, zoo als ik, den grooten prijs aan de Akademie te Antwerpen behaalde. Ik dacht er mijnen vriend marinus, een bekwaam landschapschilder, kortelings uit Italië terug gekeerd, aan te treffen, hetgeen in dit uur het geval niet was. Na eene wijl in den atelier van den Heer van ijzendijck verpoosd te hebben, en denzelven verlatende, was mijn guide, die mij aan de deur [ 58 ]zoude wachten, geëclipseerd. Ik zag regts en links te vergeefs naar hem om, en in eene weemoedige stemming, aangezien deze dubbele teleurstelling, raadpleegde ik den platten grond van Parijs, dien ik bij mij droeg, en vond dan toch mijn hôtel weder. Zonder guide het Palais Royal nabij zijnde, ging ik daarhenen; een geheel, waarvan ik mij zulk een denkbeeld niet gemaakt had. Eenige schitterende voorwerpen, welke de talrijke winkels met veel smaak tentoon spreidden, in het voorbijgaan gadeslaande, zag ik naar een' écriteau en tarief om, om een goedkoop midddagmaal te erlangen. Ik trof er slechts een aan, waarop de prijs van 2 francs vermeld stond. Ziet! daar hoor ik mij eensklaps toevoegen: ah! voilà notre voyageur en een mijner vroegere reisgenooten stond voor mij, die mij eene goede restauratie aanwees, waarbinnen ik mij dan ook au premier voldoende restaureerde. Toen doorwandelde ik de galerijen van dit betooverend paleis, eene wereld op zich zelve. Wat levert het Palais Royal te Parijs, en wel bij eene regelmatige verlichting des avonds niet op!

"De bekende gratiën," hoor ik mij door den lezer toevoegen.

Neen, ik trof er geene aan, ofschoon ik mij zelven eerst toevoegde: "voilà que je me promène au milieu des écueils de Paris." Ik ontdekte er geene. De alom geroemde gratiën waren van [ 59 ]daar, naar het scheen, verbannen, en ik vernam dan ook later, dat zij slechts binnen hare woningen hare bekoorlijkheden mogen laten bewonderen. Daarbij wordt alle aanranding, die tot onzent wel eens plaats vindt, gestrengelijk gestraft. In de straten en passages beproeven zij echter hare fortuin.

Daar, waar het Hollandsch schip uithangt, au café Hollandais ging ik mijnen vriend afwachten; maar het was andermaal te vergeefs. Hij kwam niet. Ik trof er echter eenen zijner vrienden aan, en deze geleidde mij naar zijne woning rue St. Martin. Ik vond hem aldaar, benevens nog twee oude bekende brave en werkzame jongens, in wier gezelschap, na wederkeerige omhelzing en mij met de behaling van den behaalden grooten prijs herhaalde malen geluk gewenscht te hebben, ik den avond op het aangenaamst sleet. Te middernacht werd ik door deze goedhartige akademievrienden in triomf naar mijn hotel terug gebragt.

Een verdrietige tint was echter mijn gelaat niet ontnomen, daar ik vernomen had, dat mijn vriend marinus op zijn vertrek naar Antwerpen stond. Ik had gehoopt in hem den vriend te ontmoeten die mij eerst Parijs zoude rondleiden.

Nu ging het weder voorwaarts naar de abdij St. Germain des près.

Dit gebouw had vroeger bet aanzien eener citadel; torens verbonden zich aan het muurwerk, dat door diepe grachten omgeven was. Men vermeent dat deze abdij eene der oudste van Parijs, en gebouwd is op de grondvesten van een' tempel Isis toegewijd. Zij zoude door childeric, zoon van clovis, gesticht zijn. Deze abdij bevatte eenmaal [ 218 ]de zeldzaamste manuscripten. Ter prooi der vlammen geworden zijnde, is een deel derzelve,Oostersche, Grieksche, Latijnfche en Fransche zoek geraakt en het andere deel naar de koninklijke bibliotheek overgebragt.

↑ (*) Het is opmerkelijk, welk een last deze commissionnairs op hunne schouders laden, en waartoe een Amsterdamsche kruijer eenen kruiwagen behoeft. Toen ik mijne luttele intrede in 1822 te Parijs deed, was het de vrouw eens commissionnairs, zeer netjes uitgedoscht, en met een taffen boezelaar prijkende, die mijnen waarlijk zwaren koffer, ofschoon in geen vergelijk van dezen massiven van onzen reiziger, op hare schouders laadde.
Ook op mij maakte de intrede van Parijs, van den kant van Peronne geen de minste indruk. Zij, die naar Parijs gaan, moest men illusie's halve langs de champs Elysées daarhenen kunnen geleiden.
de uitgever.

[1] (*) Het is opmerkelijk, welk een last deze commissionnairs op hunne schouders laden, en waartoe een Amsterdamsche kruijer eenen kruiwagen behoeft. Toen ik mijne luttele intrede in 1822 te Parijs deed, was het de vrouw eens commissionnairs, zeer netjes uitgedoscht, en met een taffen boezelaar prijkende, die mijnen waarlijk zwaren koffer, ofschoon in geen vergelijk van dezen massiven van onzen reiziger, op hare schouders laadde.
Ook op mij maakte de intrede van Parijs, van den kant van Peronne geen de minste indruk. Zij, die naar Parijs gaan, moest men illusie's halve langs de champs Elysées daarhenen kunnen geleiden.
de uitgever.

[1]