Reis van Sint-Brandaan/deel 4
| < Reis van Sint-Brandaan/deel 3 | Reis van Sint-Brandaan/deel 4 | Reis van Sint-Brandaan/deel 5 > |
|---|
700 Doe keerdi danen sinen kiel
Ende si quamen an een eylant.
Daer ghinc die zorghe in hant
Want arde doncker waest daer:
Daer en waest niewers claer.
705 Maer die gront der zee was goudijn,
Daer dat slijc soude zijn.
Oec waren daer edele steene
Om dien kiel al ghemeene;
Wel menich edel carbonckel,
710 Al waest daer arde doncker,
Hadde daer God verborghen.
Daer laghen si in groter zorghen
Drie nachte ende drie daghen,
So datsi niet en saghen
715 Sonne, mane no sterren licht,
Des saghen si twint nicht
Maer al donckernesse sonder dach.
Die kiel daer al stille lach.
Doe hiet sente Brandaen
720 Eene barke wel ghedaen
Huten kiele trecken.
Daer in spronghen die recken
Ende voeren met zinne
Datsi quamen daer jnne.
725 Doe voeren si in een eylant,
Dae die Gods wygant
Liet sinen kyel staen,
Also wij vernomen haen.
Daer ghinghen si vp te hant.
730 Ende doe si quamen vp dat sant
Waren si blijde ende vroe.
Met sente Brandane ghinghen si doe
Neuen een water te dale
Tote eene der scoenster zale
735 Die nye kerstin man sach,
Alsic hu mach doen ghewach.
Die zale was buten ghuldijn.
Dat die stijle souden zijn
Dat was al karbonkel.
740 Daer en was gheen so doncker
Hi en lichte alse tsonne scijn.
Voer die zale spranc een water fijn;
Daer was so vele goets in,
Dat vulprijsen mochte gheen zin;
745 Balseme ende tyroop
Dies was daer goeden coop.
Olyue honich ende zeem,
Dat vloyde daer ouer een.
In .iiij. aderen het vloot,
750 Dat dochte hem wonder groot.
Om dien seluen borne scone
Daer was meneghe wone.
Daer stonden vele bome scone
Al omme als eene crone.
755 Daer stonden menic cedrus
Ende menic platanus
Ende furijn ende wijngaerde
Ende bome van meneghen aerde.
Specien stonden daer so vele,
760 Dat dat ic hu segghen wele:
Haddict ghescreuen al te male
Dat daer stont voer die zale,
Het soude eer lijden een iaer
Eer ict ghescreue ouer waer,
765 In hoe menegher manieren
Daer bome stonden ende crude diere
Ende meneghe wonderlike dinc.
Ay, hoe in twifele ghinc
Alle dier moonken moet:
770 Dwesen dochte hem daer so goet,
Datsi noede keerden wedere.
Het schenen scone paeus vederen
Vander zalen bouen dat dac.
Daer was alle dat ghemac,
775 Dat een keyser hebben soude,
Ende hi feeste houden woude.
Den moonken quam in haren zin,
Datsi alle gaen daer in
Om te siene die scone zale.
780 Een der moonken stal daer tien male
Eenen breydel wel ghedaen.
Dat sal hi becoepen saen.
Wel zeere sonder twifel
Daer stont bi een duuel,
785 Diet hem riet met liste.
Jc wane hijs niet en wiste
Waer omme dat hine hem boot.
Dies leet hi pijne groot.
Hi riet hem dat hine name,
790 Want hi hem wel ware betame
Met te rijdene in zinen lande;
Dies leet hi groete scande.
Hi roerdene dat hi waghede.
Hoe wel dien moonc behaghede,
795 Dat hine claer sach scinen.
Dies waren sine pinen
Ter hellen vele groet,
Want der duuele conroet
Pijndene doe hi daer quam,
800 Om datti daer den breidel nam,
In die zale metter hant
Ende baerchen onder zijn ghewant.
DOe sijt besien hadden wale,
Te hant ruumden si die zale
Doe si een lettel bet voert quamen,
Doe so sach sente Brandaen
Al te scone eene borch daer staen,
Die scoenre was dan die zale al
810 Daer die moonc den breydel stal.
Doe saghen si tien tijden,
Al omme verre ende wijde,
Dat lant in allen zijden claer,
Ne gheenen nacht en was daer,
815 Daer en was no rijm no snee,
Daer en dede hem de wint niet wee,
Van reghene en waest daer niet nat.
Een houd man al daer zat
Voer die poorte vrome.
820 Hi was arde scone
Ende wel ghehaert;
Graeu was hem zijn baert.
Enter seluer borch voren
Ghinghen ionghelinghen dore,
825 Arde vele ende ghenouch,
Also vertellet die bouc
Ende seit al openbaren,
Dat het inghele waren.
In die poerte stont een ionghelinc,
Met eenen zwerde vierijn;
Dat mochte wel die inghel zijn,
Diemen hiet cherubin,
Die daer niemen liet commen in,
835 No stille no openbare,
Dan der inghele scare.
Doe quam sente Michael -
Die moet ons gheleeden wel -
Metten anderen ionghelinghen.
840 Aldaer die moonken ghinghen,
Nam hi eenen moonc bi den rocke,
Bi den aerme ende bi den toppe
Ende leeddene in die borch dore,
Daer doe die inghel stont vore
845 Met sinen zwerde vierijn.
"Hier mochten wi wel te langhe zijn,"
Sprac sente Brandaen doe
Tote sinen ghesellen toe,
"Hier hebben wi ghenomen
850 Meer scaden dan vromen.
God heeft ons wonderlike
Ghemindert in sijn rike.
Onsen moonc moeten wi hier laten,
Weder dat ons mach scaden of baten.
855 Dese muere sijn so hoghe,
Onser ne gheen canse verhoghen
No die lanchede verkiesen.
Hier en willic niet meer verliesen,"
Sprac die heleghe Brandaen,
860 "Ic wille weder te scepe gaen."
Als ons die bouc maect wijs,
So was dit deertsche paradijs.