Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Chiarezza

← Er­ro­re. Doo­lin­ge, Mis­ver­stand

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. Chia­rez­za. Door­luch­tig­heyd, p. 95

Mi­nac­cie. Drey­ge­ment →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 95 ]

Chiarezza. Doorluchtigheyd.

EEn Vrouwe die naeckt is en van alle ſyden met een glans omſchaduwt, houdende in de hand een Sonne.
Men ſeyt het geene klaer of doorluchtigh, datmen klaer en wel door ’t licht kan ſien, en dat ſelve wort dan doorluchtigheyt of klaerheyt geheeten: ’t welck wy oock de faeme of het goed gerucht ſullen noemen, dat den Menſche doorluchtigh maeckt, het zy dan dat het door de deughd of door d’Eedeldom verkregen wort, gelijck Pierius dat bewijſt. En Ambroſius noemt deſe ſijne allerliefſte, die in de Werreld in heyligheyt en in de rechte leere doorluchtigh zijn. En hy ſeyt voorts, dat de doorluchtigheyt eene van de vier gaven der Saligheyt in den Hemel is: en in yder van deſe beteyckniſſen.
Iongh wort zy geſchildert, om dat door ’t bloeyen van de waerdigheden, een yder doorluchtigh kan worden geheeten, en dat door de gelijckniſſe van de Sonne, die alles ſienlijck maeckt.