Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Patienza (5)
| ← Patienza. Lijdsaemheyt | ‘Patienza. Lijdsaemheyt’ door Cesare Ripa | Lode. Lof → |
| Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 305-306. Publiek domein. |
Patienza. Lijdſaemheyt.
EEn Vrouwe in ’t blaeu gekleet, wiens handen met yſere boeyen zijn gebonden, en ter ſyden ſal een klippe ſtaen, alwaer het waeter allenskens by druplen op de boeyen van deſe beeldniſſe komt vallen.
Waer door vertoont wort, dat een Menſch die de tijd kan afwachten, alle dingh nae wenſch ſal gelucken: En alhoewel de beginſelen van ’t geluck ſlecht en ſober zijn, maer daer nae door eenige gunſte van den Hemel, diewelcke nimmermeer naelaet de goeddaeden der Menſchen te beloonen, onderſtut zijnde, ſoo verkrijghtmen dickwijls
[ 306 ]in een oogenblick, het geene, waer nae men veele jaeren te vergeefs heeft gehoopt. Van deſe ſlagh van Lijdſaemheyt en geluckige uytkomſt, hebben wy deſe gedenckwaerdige voordaeden in ’t Hof van Romen, alwaer alleene door een geduyrige ſlavernie, veele gekomen zijn totte eere van Cardinalen, en andere voortreffelijcke trappen van Kercklijcke Regieringe, alwaerſe, gelijck in een ſtad, die op eenen hoogen bergh ſtaet, ten toone worden geſtelt, en dat voor de oogen der gantſcher Werld, hebbende gelegentheyd om ſich door de dapperheyt haers gemoeds doorluchtigh te maecken, gelijckſe door hare uyterlijcke waerdigheit en grootheyt vermaert zijn.
Maer alhoewel dat by de Lijdſaemheyt, het loon van de verloſſinge in dit leven niet altijd wil volgen noch gelucken, daer wy nochtans dickwijls ſien, dat de geduyrige kracht van ’t waeter, het yſer verteert, ſoo moeten wy daerom van moede niet beſwijcken, maer ſpreecken met die geene, die haere ſlaverny ten goeden einde ſtieren, niet tot eerſucht, levende deughdelijck, wetende de beloften, die geſchiet zijn, door den mond I. Christi, dat dieſelve beſtaen in onbederflijcke goederen, daer hy aldus ſeyt: Ghy ſult uwe zielen in Lijdſaemheyt beſitten. En dat hy gewoon is die geene in dit leven te tuchtigen en te ſtraffen, die hy bemint, en die hy in ’t toekomende leven wil beloonen, mette eeuwige heerlijckheyt.