Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Vita Contemplativa (1)

← Vi­ta Bre­ve. Le­ven dat kort is

‘Vi­ta Con­tem­pla­ti­va. Aen­dach­ti­ge Le­ven’ door Ce­sa­re Ri­pa

Vi­ta Con­tem­pla­ti­va. Het over­peyn­send Le­ven →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 289-290. Publiek domein.

[ 289 ]

Vita Contemplativa. Aendachtige Leven.

HEt aendachtige Leven wordt van de Ouden afgeſchildert, een Vrouwe met het hoofd ten Hemel gekeert in groote nedrigheyt, met een blinckende ſtraele die haer verlicht, houdende de rechter hand om hoog en recht uyt, haer ſlincker leegh en geſloten, met twee kleyne vleugeltjens op ’t hoofd.
Aendachtigheyd is, God te kennen en hem te genieten, ſich de volmaecktheyt inbeeldende: diewelcke beſtaet in wel te gelooven, [ 290 ]te weten in een ſuyver en levendigh geloove.
De vleugels op ’t hoofd, bedieden de opheffinge van ’t verſtand, ſt welck niet toelaet dat onſe gedachten ſich ſouden vernederen, nae de aerdſche en verderflijcke dingen, alwaer het dickwijls leert de eedelheyt der ziele en de ſuyverheyt van de kuyſche of reyne begeerte: Daerom wortſe geſchildert datſe nae den Hemel ſiet, van waer een glans komt die haer verlicht: Want een gemoed bequaem te hebben tot aendachtigheyt, is een beſondere gave Godes, gelijck David ſeyt: Heere helpt my, en ick ſal aendachtigh zijn in uwe Gerechtigheden.
Zy ſtaet needrigh, om dat God den needrigen verheft, en den hoveerdigen tegenſtaet. D’eene hand recht uyt en om hoogh, en d’ander geſlooten en om leegh, betoont de ontloſſinge van ’t gemoed in de hooge Hemelſche gepeynſen; en ’t kleyn behagen datſe heeft tot needrige aerdſche begeerlijckheden.