Gezelle/De dageraad

Musschen Laatste verzen (1901) door Guido Gezelle

De Dageraad

Nevelduisternis
Uitgegeven in Antwerpen — Gent door De Nederlandsche Boekhandel.

[ 97 ]

DE DAGERAAD.



In ‘t blauwe van den hemel doekt
  een kleene, witte wolke
    de zonne mij;
en ‘t witte van die wolke en komt
  geen vlekkelooze molke,
    geen wolle bij;

geen witgewasschen wolle, noch
  geen snee', die, versch gevallen,
    te gronde ligt;
zoo wit is, op de boorden van
  die witte wolke, ‘t brallen
    van ‘t zonnelicht.

‘k En kan ‘t niet meer bezien bijkans,
  mijne oogen willen dolen:
    ‘t is vermiljoen,
dat, zwart in mijnen boek gedrukt,
  zoo zwart is als de kolen,
    en ‘t rood is groen.
[ 98 ]

De Leye, die daar stille ligt,
  het water in de beken
    is rood voortaan;
terwijl, van top tot tee'n, mij als
  van ‘t morgenrood ontsteken
    de boomen staan.

Het schemert hooge en leege nu,
  en, diepe in ‘s hemels gronden,
    vandage staat,
beneên dien witten zonnedoek,
  in ‘s middags hooge stonden,
    de dageraad.

KORTRIJK, 8—9/3 '98.