Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Oratione (1)

← Hos­pi­ta­li­ta. Gast­vry­heyt

‘Ora­tio­ne. Ge­bed’ door Ce­sa­re Ri­pa

Ora­tio­ne. Ge­bed →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 132-133. Publiek domein.

[ 132 ]

Oratione. Gebed.

EEn oude nedrige Vrouwe, die van den hoofde totte voeten toe, met eenen witten Mantel bekleet is en knielende, hebbende bloote armen, en in de rechter hand ſalſe een Wieroock vat, en in de ſlincker een Hert houden, en ter ſyden ſal een Haene ſtaen.
Oud is zy, om reeden die alreede geſeyt is. [ 133 ]Zy deckt haer hoofd totte voeten met een Mantel, om te vertoonen dat het Gebed niet in ’t openbaer, maer in ’t verborgen moet geſchieden, nae de spreucke Christi: Als ghy bid, gaet in u ſlaepkaemer. De witte Mantel bediet, dat het Gebed, eenvoudigh, ſuyver, klaer en van gewicht en deftigheyt moet weſen, niet met een gemaeckte fraeyigheyt.
Het geſicht is ten Hemel gekeert, om dat dat ſelve een optreckinge des gemoeds is, gelijck oock het knielen eerbiedigheyt vertoont, en het Wieroockvat, het Gebed.
Dat zy een Hert in de ſlincker hand hout, druckt uyt, dat, indien het Hert niet bid, ſoo is ’t geklap van de tonge vergeefs. Want het is beter ſtille in ’t hert te bidden, ſonder geluyt te ſlaen, als alleen met woorden, ſonder aendacht des gemoeds.
De Haen worter ter ſyden geſtelt, als zijnde een beelt van de wackerheyt, om dat Chriſtus by Mathæum xxvi cap. ſeyt: Waeckt en bid, op dat ghy in geen verſoeckinge valt, gelijck oock Lucas xxi en elders meer geſeyt wort.