De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 12
 Publiek Domein
|
|---|
| Deze bron (De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 12) is (gedeeltelijk) afkomstig van Project Gutenberg.
Bronnen afkomstig van Project Gutenberg zijn in het publiek domein. |
Dit is een verkorte uitgave van het beroemde boek van Harriet Beecher Stowe. De bewerker is niet bekend.
HOOFDSTUK 12
Tante Chloe gaat naar Louisville
Op een zomermiddag, een paar dagen nadat de brief van Oom Tom geschreven was, zaten Meneer en Mevrouw Shelby voor het huis. Het was erg heet, alle deuren en ramen stonden wijd open.
"Weet je," zei Mevrouw Shelby, "dat Chloe een brief van Tom heeft?"
"O ja? Dan heeft Tom daar goede mensen. Hoe gaat het met hem?"
"Hij is door een lieve familie gekocht, denk ik," zei mevrouw Shelby. "Hij wordt goed behandeld en hoeft niet erg hard te werken."
"Ha, nou, daar en ik blij om, heel blij," zei Meneer Shelby "Dan is alles in orde met Tom. Hij zal wel niet terug willen komen."
"O, jawel hoor. Hij vraagt wanneer er weer geld is om hem te kopen," zei Mevrouw Shelby.
"Dat weet ik niet zo zeker," zei Meneer Shelby. "Als de dingen eenmaal verkeerd gaan, komt er geen einde aan. Het is alsof je door het moeras loopt en van de ene graspol naar de andere springt. Je leent van de een om een ander te betalen en dan leen je van de ander om de eerste te betalen. Ik weet niet wanneer het weer goed komt."
"Maar we moeten toch iets doen. We zouden alle paarden kunnen verkopen en een van de boerderijen," zei Mevrouw Shelby.
"Nee, onzin, wat weet jij nou van zaken?"
Mevrouw Shelby zuchtte. "denk je niet dat we op een of andere manier het geld bij elkaar moeten krijgen. Die arme Tante Chloe, ze verlangt zo naar haar man."
"Het is niet anders. Ik had Tom niet moeten beloven dat we hem terug zouden kopen. Ik weet niet hoe we Chloe het best kunnen vertellen dat het niet door kan gaan, en dan moet ze verder zelf maar beslissen."
"Nee, dat kan niet. Als ik niet op een andere manier geld bijeen kan krijgen, kan ik nog muziekles gaan geven. Daar kan ik genoeg mee verdienen," antwoordde Mevrouw Shelby.
"Praat daar niet over. Ik zal dat nooit toestaan," antwoordde Meneer Shelby nogal boos.
Op dat moment kwam Tante Chloe om Mevrouw te vragen naar de kippen te komen kijken."
Mevrouw Shelby kwam bij de kippen. Al gauw zag ze dat dat alleen maar een excuus was. Het ging Tante Chloe niet om de kippen, ze wilde ergens over praten. Een paar minuten aarzelde ze, en toen zei ze met een verlegen lach: "Nou Mevrouw, waarom maken Meester en Mevrouw zich zorgen over geld? Waarom gebruikt u niet wat u in hun handen hebt?'
"Ik begrijp je niet," zei Mevrouw Shelby, en ze vermoedde dat Chloe hun gesprek had afgeluisterd.
"Nou, Mevrouw," zei Chloe, "sommige mensen verhuren negers aan andere mensen en daar verdienen ze geld mee."
"En, Chloe, wie denk je dat we kunnen verhuren?'
"Ik denk niets. Maar Sam vertelde me dat er een bakker is in Louisville die zei dat hij iemand nodig had om lekkere pasteien en gebak te maken. En dat hij er vier dollar per week voor kon betalen, dat zei hij."
"En, Chloe?''
"Nou, ik heb eens nagedacht. Ik heb Sally al een tijdje onder mijn hoede. Ze kan bijna net zo lekker koken als ik. Als mevrouw me wil laten gaan, kan ik wat geld verdienen, misschien wel genoeg om mijn oude man terug te kopen. Mijn taarten zijn vast niet slechter dan de taarten van die bakker."
"Maar, Chloe, waar laat je dan de kinderen?"
"De jongens zijn nu groot genoeg en Sally kan op de baby passen."
"Het is een heel eind naar Louisville."
"Ben ik bang? Misschien is het wel dichter bij mijn oude man," zei Chloe, en ze keek Mevrouw Shelby vragend aan.
"Nee, Chloe, dat is nog veel verder," zei Mevrouw Shelby droevig.
Chloe keek teleurgesteld.
"Geeft niet, je bent in elk geval wel iets dichter bij hem," zei Mevrouw Shelby. "Ja, je mag gaan. Elke cent van je loon zullen we apart leggen om Tom terug te kopen."
Chloe's gezicht schitterde.
"O Mevrouw, u bent te goed. Dat was precies wat ik dacht. Ik heb geen kleren of schoenen of wat dan ook nodig. Ik kan elke cent sparen. Hoe veel weken zijn er in een jaar, Mevrouw?'
"Tweeënvijftig," zei Mevrouw Shelby.
"En vier dollar voor elke week, hoe veel wordt dat?"
"208 dollar.'
"Tsjoe!" zei Chloe, heel verrast om dat grote bedrag. Hoe lang duurt het dan voor ik genoeg verdiend heb, Mevrouw?''
"Vier of vijf jaar, Chloe. Maar je hoeft niet zo lang te werken. Ik zal er ook wat bijleggen."
"Het is niet nodig dat Mevrouw muziekles geeft. Daar heeft Meester gelijk in. Ik hoop dat niemand van onze familie dat ooit zal hoeven doen zolang ik nog handen aan mijn lijf heb," zei Chloe trots.
"Wees maar niet bang," zei Mevrouw Shelby lachend. Ze wist nu dat Chloe gehoord had wat ze tegen Meneer Shelby had gezegd.
En dus werd beslist dat Tante Chloe de volgende dag in Louisville zou beginnen en dat al het verdiende geld apart zou worden gelegd voor Tom. Ze was heel blij en rende weg om een koffer te pakken.
"Je wist niet dat ik naar Louisville zou gaan, Jongeheer George," zei ze tegen George, toen ze even later in haar huisje kwam. "Maar ik ga. Ik ga er vier dollar per week verdienen. Mevrouw zal het allemaal bewaren om mijn oude man weer terug te kunnen kopen."
"Wouw!" George, "dat is nog eens zaken doen. Wanneer ga je?"
"Morgen. En nu, Jongeheer George, moet jij even gaan zitten en een brief schijven naar mijn ouwe man en hem alles vertellen. Doe je dat?'
"Natuurlijk doe ik dat," zei George. "Oom Tom zal het heel fijn vinden om nieuws van ons te krijgen."
Dus George ging zitten en schreef een lange brief naar Oom Tom. Hij vertelde alles wat er thuis was gebeurd en hoe Tante Chloe naar Louisville zou gaan om geld te verdienen en Tom terug te kopen.
Tom ontving de brief en daar was hij natuurlijk heel blij mee. Er kwam weer nieuwe hoop in zijn hart.
Chloe was ook gelukkiger dan ooit sedert Oom Tom bij haar was weggehaald, want ze voelde dat ze voor hem werkte en elke cent die ze verdiende bracht hem dichter bij huis. Ze was nog steeds eigendom van Meneer en Mevrouw Shelby. Ze hadden haar niet verkocht maar alleen aan de bakker verhuurd, en hij betaalde het loon voor het werk dat ze deed. Meneer en Mevrouw Shelby gaven dit geld niet uit. Ze beschouwden het als Chloe's eigen geld en alles werd apart gelegd tot er genoeg zou zijn om Oom Tom weer terug te kopen.